membrillo

Vandaag maken we membrillo! Vier jaar geleden ging ik met de Vriend op vakantie naar San Sebastian. Geweldig mooie stad, maar vooral het eten was goddelijk! Zelden zo lekker gegeten op vakantie. Onze ontdekking was Manchego-kaas met plakjes membrillo. Elke middag bij de borrel stond dat op de kaart. Jam! Met een koelbox vol Manchego, membrillo en natuurlijk chorizo reden we terug naar huis. Bij thuiskomst nog nooit zo’n stinkende koelbox gehad.. Maar het was het allemaal meer dan waard.

Vorig jaar gingen we terug naar onze geliefde stad. Soms is dat geen verstandig idee, en al helemaal niet in het hoogseizoen. Overvolle stad, nog overvollere stranden (echt op elke centimeter lag een handdoek), vieze zee, ons gezellige eettentje van toen verdwenen en vervangen door een zeer slechte tapasbar en luidruchtige campinggasten… Al met al niet geweldig. Maar gelukkig hadden we elke middag rond borreltijd (die steeds vroeger begon) Manchego met membrillo. Dat maakte het allemaal weer goed, bijna dan…

Dit recept kan niet mislukken. Ik heb het gepikt van Janneke Vreugdenhil. Ze schrijft voor NRC Handelsblad over eten en heeft net het kookboek I hartje Groente uit.

Membrillo

•  2 kilo kweeperen
• 500 gram tot 1 kilo kristalsuiker

Was de peren en snijd ze, met schil en klokhuis en al in flinke brokken. Doe ze in een pan met dikke bodem en voeg een scheut water toe. Een laagje van 5 centimeter is voldoende. Breng aan de kook, leg een deksel op de pan, draai het vuur laag en kook de kweepeer in 30 – 45 minuten zacht.

Giet het kookvocht af. (Zoet het met wat suiker en gebruik als limonadesiroop of dessertsaus.) Wrijf de gekookte kweeperen door een roerzeef – gebruik een schijf met kleine gaatjes. Weeg de opgevangen kweeperenmoes en doe die terug in de pan. Voeg de helft van het gewicht van de moes aan suiker toe. Breng opnieuw aan de kook, op redelijk hoog vuur. De kweeperenmoes gaat flink borrelen, dus pas op voor hete spetters. Roer steeds even met een houten lepel en laat een tijdje flink koken, tot het meeste water verdampt is.

Schuif daarna een warmteverdeelplaatje tussen vuur en pan en draai het vuur lager. Laat de moes net zo lang inkoken tot hij diep oranjerood is en zo dik dat hij elastisch wordt (dit kan wel 1,5 tot 2 uur duren). Blijf regelmatig roeren. Wanneer de kweeperenmassa bij het omroeren niet of nauwelijks meer terugvloeit is hij klaar. (Je kunt ook een theelepel van het spul op een schoteltje laten afkoelen. Als het goed stijf wordt en nauwelijks nog plakt, is de dulce de membrillo klaar.)

Stort de membrillo in een laag plat schaaltje dat bekleed is met een stuk vetvrij papier. Wanneer het volledig is afgekoeld kun je er mooie plakjes of blokjes van snijden. Goed verpakt, eerst in vetvrij papier en vervolgens in een goed af te sluiten doosje, is het zeker een jaar buiten de koelkast houdbaar.